7 The Final
รถตู้ขับออกมาตามทางเรื่อยๆ ก่อนที่จะเลี้ยวเข้าไปในซอยเปลี่ยว สองข้างทางเต็มไปด้วยป่ารกร้าง
ถนนหนทางค่อนข้างมืดมิดจนแทบจะมองไม่ออกว่ามันคือที่ไหน แล้วรถก็มาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง
ชายฉกรรจ์ค่อยๆพยุงตัวผมลงมาจากรถ ผมสังเกตุเห็นว่ามันเป็นบ้านอิฐขนาดเล็กเหมือนเป็นห้องเก็บของที่อยู่ในป่า
ไม่น่าจะใช้ที่สำหรับให้คนอยู่อาศัย แล้วชายฉกรรจ์สองคนสองก็เดินหิ้วปีกผมเข้าไปในบ้านพร้อมกับคนอื่นๆที่เดินตามมา
ทันทีที่เดินผ่านประตูเข้าไปลูกน้องพี่สิทรีบปิดประตูล็อคกลอนอย่างรวดเร็ว
ข้างในห้องค่อนข้างมืด มีหลอดไฟเล็กๆสีขาวส่องสว่างอยู่ดวงเดียวที่กลางเพดาน
ตรงกลางห้องมีโต๊ะไม้ขนาดใหญ่เท่าตัวคนตั้งอยู่ ชายฉกรรจ์สองคนนั้นอุ้มผมลงไปนอนกองผมโต๊ะ
แล้วจับไหล่ผมคนละข้างให้นอนราบลงไปกับโต๊ะ ชายฉกรรจ์อีกสองคนเดินตามมาจับขาผมคนละข้างอย่างแน่นจนแทบจะขยับไม่ได้
แล้วพี่สิทก็เดินมายืนอยู่ตรงหว่างขาผม
“หายจุกหรือยัง”
“ยังครับพี่”
“ดี..เดี๋ยวกูจะช่วยทำให้มึงไม่ต้องทรมาณจากไข่ของมึงอีกต่อไป”
พี่แกพูดด้วยน้ำเสียงที่น่ากลัวอย่างมาก
“พี่ครับอย่าทำอะไรผมเลย ปล่อนผมไปเถอะ”
“หึหึ..มึงเย็ดเด็กของกูมึงก็ต้องชดใช้”
“ขอโทษครับพี่ แค่อารมณ์ชั่ววูบ ผมจะไม่ทำอีกแล้วครับ”
“ไม่ได้วะ.. มึงกำลังอยู่ในวัยเจริญพันธุ์
ฮอร์โมนกำลังพลุ่งพล่าน เดียวมึงจะแอบไปสร้างปัญหาอีก”
“กูจะช่วยตอนให้ !”
ได้ยินดังนั้น ผมตกใจจนหน้าซีด หวาดกลัวสุดขีด ตาผมเริ่มแดงมีน้ำตาไหลออกมา
“พี่ครับ ผมขอโทษ อย่าตอนผมเลยครับ”
“ไข่ใหญ่ๆแบบนี้กำลังมีคนอยากได้เลย กูขอเถอะนะ” พี่แกพูดออกมาโดยที่ไม่สนใจคำพูดของผม
“ผมยอมทุกอย่างแล้วพี่...จะทรมาณไข่ผมยังไงก็ได้ครับแต่อย่าตอนผมเลยพี่”
ผมร้องขออ้อนวอนพี่สิทให้แกทรมาณไข่ผมด้วยวิธีอื่นแทน
“กูจะทรมาณไข่มึง มึงก็จะจุกเปล่าๆ มึงทนไม่ไหวหรอก
ให้กุตัดทิ้งทีเดียวเลยจบ”
“ผมทนไหวครับพี่..เชื่อผมเถอะนะ”
“มึงแน่ใจนะ”
“ครับพี่...เอาแรงๆให้สะใจเลยครับ”
พี่สิทดึงกางเกงในผมลงแล้วเอื้อมมือมากำพวงไข่ผมที่ห้อยรออยู่ตรงหน้า
“อ๊ากกก!” พี่แกบีบหย้ำพวงไข่ผมอย่างแรง
“อ๊าก!..จุก อ้าาา” ผมตะโกนออกมาดังลั่น
“ไหวมั้ย”
“ไหวคับ.....อ้าาา” ผมตอบพร้อมกับตัวที่สั่นเกร็งเพราะความจุก
“เอาเลยพี่...บีบเต็มทีเลย”
ผมบอกให้พี่สิทบีบแรงขึ้นอีกเพื่อเป็นการทำโทษที่ผมไปเย็ดกับเด็กของเค้า
พี่สิทออกแรงบีบเน้นไปที่เม็ดไข่ของผมแรงขึ้น
“อ๊ากกกก!” ความจุกค่อยๆพุ่งขึ้นมาที่ช่องท้องของผม ผมเกร็งจนกล้ามท้องนูนแข็งออกมาเป็นลอนๆ
ผมตัวสั่นเหงื่อแตกพลักท่วมร่างกาย
“ไหวมั้ย” พี่สิทถามผมอีกรอบ หลังจากแกบีบไขผมอย่างแรง
“ไหวครับพี่ เอาให้แรงสุดๆเลยครับ”
หลังจากที่แกได้ยินคำพูดผม แกทำหน้าเหมือนตกใจเล็กน้อยที่ผมยังทนไหว
แกรู้สึกโกรดมากเหมือนถูกท้าทาย แกจึงออกแรงบีบพวงไข่ผมอย่างรุนแรงเหมือนกับว่ามันไม่ใช่อวัยวะของมนุษย์
“อ๊ากกกกกกกก!” พี่สิทบีบเค้นพวงไข่ของผมจนเส้นเลือดที่มือแกปูดออกมา
ผมรู้สึกจุกที่สุดในชีวิต พวงไข่ของผมไม่เคยโดนบีบแรงแบบนี้มาก่อนผมรู้สึกเหมือนลูกอัญฑะข้างในมันกำลังจะแหลกเละคามือพี่แก
“โอ้ยยยยย...ไม่ไหวแล้ว” ผมแหกปากตะโกนออกมาดังลั่น
พี่แกปล่อยมือออกจากพวงไข่ผมทิ้งให้ผมนอนกองอยู่บนโต๊ะตัวเกร็งสั่นเพราะความจุกแบบสุดขีด
”กูบอกแล้วว่ามึงทนไม่ไหวหรอก...มา..กูจะช่วยตัดมันออกมึงจะได้ไม่ต้องทรมาณกับมันอีก
”
พี่สิทเอื่อมมือมาจับแท่งควยผมชักไปซักพักจนความจุกเริ่มทุเลาลง
“แหกขามันออก” พี่สิทหันไปสั่งลูกน้อง
ชายฉกรรจ์ทั้งสองคนจับขาผมแหกออก ผมดิ้นสะบัดไปมาแรงสุดๆเท่าที่เป็นไปได้
แต่ด้วยพละกำลังของชายทั้งสองคนที่กำลังจับข้อเท้าผมแน่นและอีกสองคนที่กำลังกดไหลผมแนนลงไปกับโต๊ะ
ทำให้ผมออกแรงดิ้นเท่าไหร่ก็แทบจะเปล่าประโยชน์ พี่สิทหันไปหยิบเครื่องมือออกมาจากในกล่อง
หน้าตามันเหมือนคีมแบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน มันมีขาเกี่ยวยื่นออกมาสี่ข้าง
พี่แกหยิบยางเส้นเล็กๆออกมารัดไว้ที่ขาของคีม ก่อนออกแรงบีบเพื่องง้างปากคีมให้อ้าออก
ยางเส้นเล็กๆที่เกี่ยวอยู่ขยายใหญ่จนสุด ผมตกใจ พยายามออกแรงดิ้นให้มากที่สุดแต่ก็ไม่เป็นผล
“จับแน่นๆ” พี่สิทกะโกนออกมา
พี่แกจับพวงไข่ผมกระชับมือแล้วค่อยยัดมันลอดเข้าไปในยางที่กำลังอ่าอยู่
ผมพยายามออกแรงดิ้นไปเรื่อยๆแต่ก็ไม่สามารถหยุดสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นกับพวงไข่ของผมได้
แกดันห่วงเข้าไปจนสุดติดโคนไข่ผม แล้วแกก็คลายมือจากคีมที่กำลังบีบอยู่
“ปร๊อป!”
เสียงยางดีดหดกลับมาอยู่ในขนาดเท่าเดิม ยางเส่นเล็กๆกำลังบีบรัดพวงไข่ผมอย่างแน่น
ผมเริ่มรู้สึกถึงกระบวนการตอนกำลังเริ่มขึ้น
พี่สิทหันไปล้วงของในกล่องเครื่องมืออีกครั้ง คราวนี้แกหยิบแข็มฉีดยาออกมา
ผมสังเกตุเห็นว่ามันมีสารเคมีใส่ๆบรรจุอยู่เต็มหลอด ผมไม่รู้ว่ามันคือยาอะไร พี่แกจับพวงไข่ผมอย่างกระชับมืออีกครั้งพร้อมกับกดปลายเข็มทิ่มทะลุเข้าไปในลูกอัญฑะที่อยู่ข้างใน
ผมตกใจดิ้นสะบัดจนชายฉกรรจ์ที่จับผมอยู่ต้องออกแรงกดมากขึ้น แกค่อยๆฉีดสารเคมีใสๆที่อยู่ในหลอดเข้าไปที่ลูกอัญฑะผมจนหมด
“เรียบร้อย” พี่สิทพูดออกมา
“พี่อย่าตอนผมเลยครับ ปล่อยผมไปเถอะ” ผมอ้อนวอนร้องขอ
“ช่วยไม่ได้วะ ก็มึงเสือกทนความเงี่ยนไม่ไหวแล้วเสือกเอาควยเล็กๆของมึงมายัดใส่หีของเด็กกู”
“ผมขอโทษครับ.. ผมจะไม่ทำอีกแล้ว ปลอยผมเถอะ ผมไม่อยากถูกตอนครับพี่” ผมอ้อนวอนพี่สิท
“ฮือๆๆ ๆ” ผมร้องไห้ออกมาเพราะความกลัวสุดขีด
“มึงไม่ต้องห่วง ยางเส้นเล็กๆนี่ไม่ได้เอาไว้ตอนมึงหรอก
มันจะช่วยห้ามเลือดมึงตอนที่....”
“....กูเอามีดกรีดพวงไข่แล้วค่อยๆดึงเม็ดไข่ที่อยู่ข้างในออกมาแล้วค่อยเอามีดตัดมันออก”
แกพูดด้วยความสะใจ
อยู่ๆผมเริ่มรู้สึกถึงฤทธิ์ของยาที่ถูกฉีดเข้าไป
ร่างกายผมรู้สึกไวต่อสัมผัสอย่างมาก หัวนมของผมแข็งนูนออกมาเป็นเม็ด
ควยของผมแข็งตั้งโด่โด่ชูชันขึ้นมาเอง ปลายควายผมมีน้ำเงี่ยนไหลเยิ้มออกแยะมาก
ผมรู้สึกเสียววูบวาบที่หัวควยอย่างบอกไม่ถูก พวงไข่ของผมพองบวม
รู้สึกเหมือนลูกอัญฑะข้างในกำลังผลิตน้ำเชื้ออยู่และมันพร้อมจะฉีดพ่นออกมาเองโดยที่ไม่ต้องมีคนช่วย
หัวใจผมเต้นเร็ว
กล้ามเนื้อทุกส่วนเกร็งแข็งนูนออกมา
พี่สิทเห็นปฎิกริยาผมจึงรู้ว่ายาที่แกฉีดเข้าไปเริ่มออกฤทธิ์แล้ว พี่แกหันไปล้วงกล่องหยิบมีดเล่มเล็กๆสีเงินแบบที่หมอใช้ผ่าตัดออกมาพร้อมกับเอื้อมมือมาจับพวงไข่ของผมแล้วพูดว่า
“ได้เวลาตอนแล้วหนุ่มน้อย”
พี่แกหันไปทางพลอยที่กำลังยืนมองอยู่ข้างๆ
“มึงดูพวงไข่ของพื่อนมึงกชดิวะ มันกำลังร้องเรียกให้กูชวยตัดมันออก”
ผมเริ่มรู้สึกหวาดกลัวจนตัวสั่น เหงือแตกพลั๊กท่วมร่างกาย
“พวกมึงดูขนาดไข่ของมันดิ กูไม่แปลกใจเลยทำไมเด็กกูถึงแอบมาเอากับมัน”
พี่แกหันไปพูดกับลูกน้องรอบๆ
ตอนนี้ทุกสายตาจ้องมองมาที่มือพี่สิทด้วยความตื่นเต้น
“จับแน่นๆ กูจะตอนมันแล้ว”
ชายฉกรรจ์ทั้ง 4 คนค่อยๆออกแรงกดบนตัวผมอย่างแรง พี่สิทค่อยกดคมมีดลงไปที่กลางพวงไข่ของผมแล้วค่อยๆกรีดลากเป็นแนวยาวลงไปอย่างช้าๆ
“อ๊ากกกกก!” ผมรู้สึกเจ็บปวดสุดชีวิต
พี่สิทวางมีดลงบนโต๊ะแล้วค่อยแหวกหนังไข่ผมเพื่อเปิดปากแผล
“อ้าหหหห์.....เจ็บครับ” พี่แกออกแรงบีบเค้นพวงไข่ของผมจนลูกอัญฑะที่อยู่ข้างในค่อยๆโผล่ออกมา มันห้อยโต่งเต่งอยู่อย่างนั้นโดยที่มีท่อน้ำเชื้อยึดติดไว้กับตัวผม
“ฮือๆๆ...โอ้ย..ผมไม่ไหวแล้ว”
น้ำตาลูกผู้ชายไหลพรากลงมาอาบแก้ม ผมร้องไห้ไม่หยุด
“เอาละนะหนุ่มน้อย อดทนหน่อย”
“พี่.. อย่าพี่ อย่า...” ผมแหกปากร้องอ้อนวอนพี่สิท
“อ๊ากกกกก!”
พี่สิทกำลูกอัญฑะของผมแน่นแล้วค่อยๆออกแรงดึงจนท่อน้ำเชื้อผมยืดยาวออกมาจากในช่องท้อง
เอวผมกระดกลอยขึ้นมาตามแรงดึงจากมือของพี่สิท แกดึงออกมาเรื่อยๆ ทันทีที่มันออกมาจนสุดดึงต่อไปไม่ได้
“อ้าหหหหหห์..!” ตัวผมกระตุกฉีดพ่นน้ำเชื้อออกมากองบนหน้าท้องผม ผมกระตุกอยู่อย่างนั้นเกือบสิบรอบ
ทันใดนั้นพี่สิทตวัดคมมีดตัดท่อน้ำเชื้อผม
“ฉับ!”
ลูกอัญฑะผมขาดหลุดติดมือพี่สิทออกมาท่ามกลางสายตาของทุกคนที่ยืนอยู่รอบๆ
ความเจ็บปวดเกินจะบรรยาย ผมแตะขาดิ้นไปมาจนเกือบหลุด พี่แกเอาลูกอัญฑะของผมไปใส่ไว้ในถามแสตนเลสข้างๆ
“จับแน่นๆ กูจะตัดอีกข้างหนึ่ง”
ทันใดนั้นผมรู้สึกถึงลูกอัญฑะอีกข้างกำลังค่อยๆถูกดึงยืดยาวออกมาจน
“ฉับ!”
ลูกอัญฑะอีกข้างของผมขาดหลุดออกมา พี่แกหยิบลูกอันฑะทั้งสองใบแล้วยืนมันมาตรงหน้าผม
“อะมึงดูซะ...ใหญ่เชียว..มีคนกำลังอยากได้อยู่พอดี”
ผมมองดูลูกอัญฑะที่อยู่ตรงหน้าพร้อมกับน้ำตาที่ไหนพรากออกมาอาบแก้ม มันมีขนาดใหญ่มากสีม่วงเข้ม แล้วพี่แกก็เอามันใส่ลงไปในขวดโหลที่มีน้ำอยู่
พร้อมกับเขียนชื่อผมติดไว้
ผมนอนแผ่หลาจมกองเลือดอยู่บนโต๊ะ พี่สิทหยิบเข็มกับด้ายออกมาเย็บพวงไข่ของผมให้ติดกันแบบเดิม
แกดึงกางเกงในผมขึ้นพร้อมกับหยิบถุงน้ำแข็งมาวางโป๊ะไว้ พี่แกก็เดินจูงมือพลอยออกไป ก่อนออกประตูเธอหัมมามองผมที่นอนร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่บนโต๊ะ
ก่อนจะพูดว่า
“ขอโทษนะ”
แล้วเธอก็เดินจากไปทิ้งให้ผมนอนกองอยู่ตรงนั้นจนเผลอหลับไปในที่สุด
ผมรู้สึกตัวอีกทีตอนที่มีชายฉกรรจ์สองคนค่อยๆพยุงผมลุกขึ้น
ผมรู้สึกเจ็บจนแทบจะเดินไม่ได้ เป้ากางเกงในผมเต็มไปด้วยคราบเลือด พวกเค้าลากผมขึ้นไปบนรถก่อนที่จะขับออกไป
รถขับออกไปได้ไม่ถึง 10นาทีก็จอด ชายฉกรรจ์เปิดประตู แล้วจับผมโยนลงมาข้างล่าง
ผมนอนกองอยู่ที่ข้างทางในสภาพที่มีแต่กางเกงในตัวเดียว เลือดยังคงไหลออกมาไม่หยุด ผมนอนอยู่อย่างนั้นจนสลบไป
ผมตื่นมาอีกทีก็พบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงในสถานีอนามัยเล็กๆแห่งหนึ่ง
ผมเพลียอย่างมากเนื่องจากเสียเลือดไปเยอะ ผมจำเหตุการณ์ไม่ค่อยได้ ผมรู้สึกเจ็บปวดตรงหว่างขาของผมมาก ซักพักก็มีพยาบาลสาวสวยเดินเอายาเข้ามาให้
ทันทีที่เธอเดินออกไป ผมเอื้อมมือลงไปสัมผัสที่เป้ากางเกงของผม แล้วค่อยๆเอามือคลำไปที่พวงไข่ของผมซึ่งตอนนี้เหลือแต่ความว่างเปล่า
ทันใดนั้นน้ำตาผมก็ไหลออกมา
.......................................................................................................................................................................................
THE END
